liefde tussen broer en zus

Wat vindt Evi nou eigenlijk van haar broertje?

 

Al dat Nout nog in mijn buik zat, was Evi veel bezig met haar broertje. Kusjes geven, knuffels, gedag zeggen, tegen haar broertje praten en over mijn buik aaien.

Bijna dagelijks vroeg zij wanneer ‘dat’ broertje dan toch eindelijk is zou komen want ze zag hem maar steeds niet. Kids logica, wat hou ik er toch van!

Evi en ik hebben samen een deel van mijn kamertje ingericht, samen het wiegje opgemaakt en samen gingen we ‘broertje shoppen’ zoals Evi het zelf noemde. Mocht zij zelf een rompertje of shirtje uitzoeken. Geweldig vond ze het. Trots dat zij dan rondliep. Met betalen tegen de kassière ook meteen vertellen dat zij de kleding had uitgezocht voor háár broertje. Vooral die klemtoon!

Dat Evi kennis ging maken met haar broertje, zag zij mij dus al helemaal niet meer staan. Broertje zus, broertje zo.. en tegen mij was het doodleuk: o hai mama. Top schat! Bedankt!

Die liefde is er nu alleen nog maar meer en meer. Die interactie tussen die twee. Onbeschrijfelijk.

Als Nout in bad gaat, helpt Evi het badje klaarzetten en zijn kleding uit te zoeken.

Als Nout huilt, dan springt ze op en gaat op zoek naar de speen van Nout om hem te geven. Of zij zet de muziekmobiel aan die in de box hangt. Want ja, haar broertje is zooooo zielig. Aldus Evi.

Als Nout gepoept heeft en ik noem dat hardop, dan kan je Evi nog van verre horen roepen dat zij de luier wel even gaat pakken en dat Nout ook doekjes nodig heeft.

Als Nout gespuugd heeft, vraagt zij of ik wel een doekje heb want anders pakt zij die wel even.

Als ik de was aan het doen ben, dan vouwt zij de spuugdoekjes.

Als Nout geëntertaind moet worden, dan heb je aan Evi een goede. Er worden boekjes voorgelezen. Evi haar speelgoed wordt uit de kast getrokken om te laten zien hoe zij er mee speelt (zij mag niet haar speelgoed aan Nout geven aangezien zij af en toe ook met hele kleine dingetjes speelt. Dus stikgevaar als Nout het wel te pakken krijgt). Nout zijn speelgoedmand wordt regelmatig leeggehaald om het ene na het andere speeltje aan te bieden.

Nout spuugt heel veel dus wij gaan daarvoor naar de osteopaat. Evi wil dan niet naar oma toe of bij papa blijven. Nee Evi wil mee want die meneer gaat Nout beter maken. Soms mag het zorgen voor haar broertje natuurlijk echt wel even minder… Maar de liefde die spat ervan af. Want echt, kom niet aan haar broertje. Want dan heb je ruzie met Evi.

 

Nu Nout wat ouder is (inmiddels alweer 24 weken oud), is de interactie ook steeds duidelijker te zien. En dat de liefde absoluut wederzijds is. Sta ik naast zijn bedje samen met Evi, dan kan ik kletsen wat ik wil… maar een lach krijg ik niet. Evi maakt 1 geluid – maakt dus niet uit wat – en ja hoor, meteen een grote glimlach en met beetje geluk kletst hij terug.

Als Evi beetje druk doet bij Nout in de buurt, dan giert Nout het uit. Die boevenoogjes van beide… het straalt ervan af!

Van de week waren wij even een rondje lopen en liepen wij langs de winkels. Bij de Kruidvat staat er zo’n speelgoed treintje buiten. Evi mocht er even in. Ik draai Nout naar Evi toe, Evi begint te sturen en doet net alsof ze echt rijdt. Nout kon niet meer stoppen met lachen. Van schaterlachen tot brede grijns op zijn gezicht. Hij vindt het machtig mooi wat zijn grote zus doet.

Hier geniet ik volkomen van… alhoewel ik stiekem ook wel beetje uit kijk naar het moment dat zij voor het eerst ruzie gaan hebben. Waar zal het over gaan? Zijn er meerdere ouders die benieuwd waren naar dat moment? Of ben ik gewoon een beetje apart haha?! De ruzietjes tussen mijn bonusdochter en Evi vind ik soms ook maar al te grappig. Heerlijk dat ze zich druk maken om dingen die eigenlijk totaal niet relevant zijn. Love kids!