Het begin van de kraamweek 1e bevalling

Ziekenhuis 

Hoera onze dochter is geboren. Een klein moppie van 46 cm en 2735 gram. Omdat haar gewicht net de laag was en haar suikerspiegel net niet goed genoeg was, moesten wij een nachtje blijven in het ziekenhuis. Balen! Ik voelde mij namelijk onwijs goed. Paar uur later wilde ik zo de afdeling aflopen. Lekker even een stukje lopen. Dit mocht helaas niet. Wat is een ziekenhuis toch een rot plek om te zijn. Mijn vriendin had meteen vrij gevraagd van haar stage en kwam naar ons toe in het ziekenhuis. Zo lief! Ook kwamen mijn oom en tante meteen op bezoek. De dag vloog om! Voor mij was er een avondmaal geregeld (niet te eten overigens) maar mijn man kreeg niets. Dus die ging begin van de avond naar huis toe. 

Kon ik even iedereen berichtjes terugsturen en staren naar mijn perfecte dochter! 

Lang wachten maar ook goed nieuws 

Om 22.00 uur zouden de zusters Evi nog even prikken om haar suikerspiegel te meten en dan kon ik gaan slapen. Maar het werd maar later en later… om 23.00 uur maar eens gevraagd wat nou eigenlijk de bedoeling was want ik wilde gaan slapen. Want ja, niemand weet wat de nacht zal brengen. Het was druk. 23.30 waren ze er dan eindelijk! Wel met goed nieuws. 3x was haar suikerspiegel nu achter elkaar goed en dat betekend dat we naar huis mochten de volgende dag! 

Lekker slapen. Dacht ik… 

De nacht

Ik lag op zaal. Maar het was gelukkig rustig. Lag er samen met een andere mama. Haar baby’tje was al wat onrustig in de avond maar ik had toch echt verwacht dat het snel zou stoppen. Niets was minder waar. Tot half 3 ben ik wakker geweest. Haar baby bleef maar huilen en miepen. Ik slaap al slecht in andere omgeving maar dit sloeg alles. De zusters waren constant bij haar om haar te helpen met aanleggen, kijken wat ze voor de moeder en de baby konden doen. Uit eindelijk vroeg een zuster of ze de baby even mee mocht nemen zodat de moeder even kon slapen. Helaas wilde zij dit niet. Dus het huilen duurde nog even. Ik had gelukkig mijn mp3-speler mee genomen. Een oud ding wat niet erg was als het gestolen zou worden. Uiteindelijk daarmee dus rond half 3 in slaap gevallen. En om 5 uur stonden de zusters weer aan mijn bed. ‘Hallo mama, Evi wil graag een flesje’. Alles voor je kleine maar van binnen heb ik toch een partij gevloekt! Mijn baby ging weer snel verder slapen en zo kon ik ook nog even beetje bijslapen. Om 7 uur gingen de lichten weer aan en kwamen de zusters weer vrolijk binnen ‘goedemorgen’. Joe! Voelde niet zo zeg maar… 

Naar huis! 

Naar een ziekenhuisontbijtje en knuffelen met mijn kleine meisje, was mijn man daar eindelijk weer. We mochten naar huis. Nog even op de arts wachten en toen konden we om half 12 eindelijk vertrekken! Jeej! De koffie uit de automaat van het ziekenhuis is niet te drinken maar die uit het restaurant is heerlijk. Dus wij besloten om een koffie to go te halen en lekker even in het zonnetje op te drinken. Het was warm buiten en windstil. Evi was goed ingepakt. Even niks… even genieten voor de drukte thuis weer zou beginnen.  

Van de zusters kregen wij het advies om meteen de kraamhulp al te bellen. In het ziekenhuis nog zodat er iemand bij ons thuis zou zijn als wij ook net zouden arriveren. Dat hebben wij niet gedaan. Wij hebben expres even gewacht. Wij waren al zo’n twee uur thuis voordat de kraamhulp arriveerde. Echt de beste uren van die hele week! Zo van genoten. Even geen gekke dingen, even alleen met het gezinnetje… 

Hoe de rest van de kraamweek ging? 

Niet zo prettig maar daarover later meer!