de kraamweek

Na een roerig eerste nachtje in het ziekenhuis door mijn epileptische aanval, konden wij, het hele gezin, in de middag eindelijk het ziekenhuis verlaten en naar huis toe! Het eerste wat mij opviel: wat een hitte was het buiten! Het was de tweede dag van de hittegolf, 37 graden.

Ik kan al niet goed tegen de hitte maar de zwangerschap had dat er niet beter op gemaakt.

 

De kraamhulp kwam na ongeveer 2 uurtjes bij ons. Het was nog even de vraag of wij wel de volle aantal uren zouden krijgen in verband met drukte. Ook dat was met de eerste dag nog niet duidelijk. Het enige wat wel duidelijk was, was dat de kraamhulp die de eerste dag er was, ook maar 1 dag zou blijven. Zelfs is zij maar anderhalf uur geweest. Even wat dingen gecheckt en ons op gang geholpen en toen waren wij heerlijk met het gezin alleen.  Uiteindelijk vanwege mijn epileptische aanval kreeg ik de volledige uren. Wat fijn!

 

Nout deed het hartstikke goed. Kwam netjes om de 3 a 4 uur om te eten, soms zelfs 5 uur in de nacht. Het aanhappen gaat bij mij niet zo goed dus het kost wel wat moeite om niet gefrustreerd dan te raken natuurlijk. Uiteindelijk met behulp van tepelhoedje en tips van de kraamhulp ging het goed.

 

Ik vond het zo lastig om alles over te laten aan een ander. Helemaal omdat ik mij eigenlijk hartstikke goed voelde. Kon gewoon lopen en alles. Ging na 3 dagen lekker rondje buiten lopen. Nout mocht op dag 4 al mee naar buiten.

Wel ging ik nog lekker elke middag even een uurtje slapen. In verband met mijn aanval moest dat ook wel. Zoveel mogelijk rust zodat er niet weer een aanval getriggerd kon worden. De kraamhulp was ook zo leuk voor Evi. Evi mocht overal mee helpen en werd overal bij betrokken. Zo fijn om dat te zien!

 

Het verschil wat ik merkte was wel dat bij de geboorte van Evi er heel veel kraamvisite kwam in de eerste week. De meeste dagen 2x op een dag. Deze keer was dat al zo anders. Kregen wel visite maar wat meer verspreid. Wat geeft dat al een rust zeg!

 

Ook de band met de kraamhulp was goed. Een aardige jonge vrouw die zag wat zij moest doen. Trok zich terug wanneer zij zich terug hoorde te trekken en was er op de momenten dat ik/wij haar nodig had. Als er visite was, deed zij wat dingen extra. Was er geen visite dan zat zij gezellig bij ons (als er niets meer hoefde te gebeuren). Ook haar laatste werkdag bij ons, en de eerste hele werkdag van mijn man, hebben wij er maar een gezellig dagje van gemaakt. Aantal dingen afhandelen. Nog lekker even mijn bed verschoont en wat schoon gemaakt en voor de rest uitgebreid lunchen en gewandeld met de kinderen. Leuke afsluiter!

Zo fijn als je een kraamhulp hebt waarmee het klikt. Een kraamhulp die je niet weg kijkt. Een kraamhulp die weet wat zij moet doen.

 

Dat was bij mijn eerste dochter wel anders. Heerlijk elke dag een schoon bed hoor dat was super. Maar een fruitje maken was te veel.

Een lunch maken was te veel,

Terugtrekken wanneer zij zich terug hoorde te trekken zat er niet in,

Zij bepaalde de tijden dat ze er was (8 u beginnen en 3 uur naar huis. Dat hield dus gewoon in dat wij onze wekker moesten zetten voor haar!! Te zot voor woorden eigenlijk).

Zij bleef maar kletsen en denk dan aan dat zij vertelde over haar dates, haar huishouden en zelfs over haar soa heb ik van alles mogen horen.

Om nog maar te zwijgen over een schoonmaakklusje wat ik haar vroeg. Namelijk de onderste plank van de salontafel mee stofzuigen aangezien iedereen daar met zijn schoenen tegenaan zit. Maar dat was te veel gevraagd want dat hoorde niet bij haar taken.

Ook die eerste week voelde ik mij hartstikke goed. Zij hoefde niet voor mij te zorgen zeg maar. Dus absoluut te gek voor woorden.

 

Maar door zo’n ervaring ben ik wel van kraamzorgorganisatie geswitched. En heb ik een ‘eisen’ lijstje opgesteld.

 

Is dit herkenbaar dat voor een van jullie dat de kraamhulp totaal niet beviel? En wat deden jullie daar aan?