tweede bevalling

Ze zeggen toch dat de tweede bevalling sneller gaat dan de eerste?! Wat een onzin. Ik had er van tevoren bijna zin in. De eerste bevalling duurde zo’n 6,5 uur vanaf het moment dat de weeën begonnen. In totaal met vruchtwater verlies 8 uur. Heel netjes. En dat zou dus alleen maar beter worden. Dacht ik.

Al avonden had ik voorweeen, oefenweeen of wat dan ook. Ik dacht een aantal keer echt dat het door zou zetten, maar nee. Na een paar uur verdween alles weer.

Tot die ene woensdag avond, 25 juli 2018.

’s Avonds heerlijk gedoucht. Het was erg warm geweest de laatste weken voor de bevalling en niets lekkerders dan een lauwe douche. Na het douchen begon ik wat te ‘lekken’. Zocht er nog niet veel achter maar opvallend was het wel.

Even voor half 12 was daar dan de echte wee. Doordat ik vruchtwater bleef verliezen hebben mijn man en ik toch maar daarna de verloskundige gebeld. Zoals verwacht, kreeg ik het advies: probeer nog wat te slapen. Zo gezegd zo gedaan. Het was erg warm en doordat ik amper nog kon slapen de laatste periode, besloot ik op een luchtbed in de huiskamer te gaan slapen. Daar was het het koelst en zo kon mijn man ook nog slapen. Niet wetende dat mijn man al lang doorhad wat er gaande was en geen oog dicht had gedaan. Maar dat hoor je natuurlijk pas achteraf.

Ook ik had niet geslapen maar probeerde wat te ontspannen tot dat ik om half 3 van mijn bedje af schoot. Ik voelde een hele natte plek en het bleef maar lopen. Yeah het feest kon beginnen!

Vanaf 3.08 uur zijn wij weeën gaan timen. Ze duurde nog maar kort maar wel binnen die 5 minuten. Doordat het mijn tweede bevalling was, moest ik na 1 uur weeën om de 5 minuten de verloskundige bellen. De verloskundige kwam rond 4.15 uur. Natuurlijk stopte de weeën prompt en had ik nog maar 2 cm ontsluiting. Wat een tegenvaller zeg! De tweede bevalling zou toch sneller gaan?!

De verloskundige was nog niet weg of de weeenstorm begon. Het ging veel te snel. De weeën kwamen om de 2,5 a 3 minuten. Kon ze amper nog wegpuffen. Na 30 minuten heeft mijn man maar weer de verloskundige gebeld. Ik moest meteen door naar het ziekenhuis. Doordat ik zovaak weeën achter elkaar had, duurde het een tijd om er te komen. Ook hadden wij nog een peuter in haar bedje liggen. Dus snel mijn oppas uit zijn bed gebeld en wachten tot hij er zou zijn. Ook mijn moeder gebeld die wilde ik graag bij de bevalling hebben.

Half 7 was ik er dan eindelijk. Mijn angst om midden in het ziekenhuis steeds weeën te hebben werd werkelijkheid. Wat voelde ik mij verschrikkelijk.

In het ziekenhuis bleek ik nog maar 5 cm ontsluiting te hebben. Hoe dan! Ik kon de weeën amper nog wegpuffen! Ik gaf ook de hele tijd aan: ‘hij moet er uit’. Zo voelde het ook. Is dit herkenbaar voor andere mama’s?

Helaas schoot het maar niet op en zag de verloskundige dat dit ook niet te doen was. Na even checken bleek onze zoon met zijn hoofdje scheef te liggen. Ik moest eerst op mijn ene zij liggen en de weeën wegpuffen. Níét te doen. Wat verschrikkelijk. Toen op mijn andere zij. Dat ging al veel beter. Mijn man steunde mij enorm. Ik had het alleen zo meeeeeega warm. Gelukkig was daar een zuster die met een geplastificeerd a4 de rest van de bevalling boven mijn hoofd wapperde.

Ik mocht weer terug op mijn rug. Wat een verademing. En helemaal toen ik hoorde dat het had geholpen en ik bijna mocht gaan persen. Yes yes yes!

Bij mijn vorige bevalling hoefde ik maar 3 keer te persen en werd mijn dochter letterlijk gelanceerd. Deze keer duurde het vele malen langer. Ik kon niet meer! Ik was op, geen idee precies maar ik kon niet genoeg op adem komen steeds. Ook kwam hij er maar niet uit. De verloskundige vond het toch beetje raar en ging maar eens op zoektocht bij mij hoe dat kon. En jahoor, het vlies zat nog om zijn hoofd! Dat is zo stroef, het lukte mij niet om hem met vlies en al eruit te krijgen. Gelukkig sneed ze het vlies door en met 2x persen was daar dan eindelijk onze kleine man!

Het lijkt zo misschien alsof het nog zo’n 8 uur heeft geduurd maar uiteindelijk ben ik om 9.51 bevallen. Iets korter dan 3,5 nadat ik in het ziekenhuis aan kwam. Het leek alleen voor mij wel een eeuwigheid. Maar onze Nout was daar dan eindelijk!

Ik hoefde niet per se gehecht te worden maar aangezien ik dit de vorige keer heb afgeslagen en maandenlang last had van pijn en bloedverlies, heb ik mij nu wel laten hechten. 1 hechtinkje.

Alles was goed met Nout. 49 cm en 3300 gram. Heerlijk gedoucht naderhand en natuurlijk met de kleine man geknuffeld. Daarna mochten wij al lekker naar huis. Rond half 1 stonden wij klaar om te vertrekken en zijn wij nog een kopje koffie gaan drinken in het restaurant. Toen mijn dochter was geboren had ik zo’n trek in koffie dat wij dat met vertrek toen hebben gehaald uit het restaurant. Dus dat moest nu ook gebeuren haha..

Maar ik heb helaas niks van mijn koffie kunnen drinken. Daarover later meer…