Mijn man en ik zaten ’s avonds lekker rustig op de bank toen wij opeens een alarm hoorde af gaan. Ik had het idee dat het buiten was en maakte mij niet zo druk maar mijn man is te nieuwsgierig en ging op onderzoek uit (gelukkig maar deze keer). In de keuken kwam hij erachter dat het co2 alarm af ging. Ik zag hem opeens over de benedenverdieping rennen. Alles openzetten en ik had nog altijd geen idee wat er aan de hand was. Dacht in eerste instantie dat er een eng beest in huis was ofzo. Was dat maar zo….
Mijn man riep dat ik zo snel mogelijk naar buiten moest gaan. Daar hoorde ik wat er aan de hand was. Maar wat doe je als zo’n alarm af gaat?!
Mijn man heeft de stekker van de cv er meteen uitgetrokken en dus alles opengezet beneden. Maar dan?
Toen wij ongeveer 10 minuten buiten hadden gestaan, mijn man iemand voor de cv had gebeld, zijn wij weer naar binnen gegaan. Alles opengelaten en gaan googelen.Op alles openzetten stond er niet veel informatie nog zo 1,2,3 behalve 112 bellen.
Zogezegd zo gedaan. Mijn man belde met 112 en ik bedacht mij opeens dat co2 gewoon naar boven gaat en daar lag onze dochter nog lekker te slapen. Haar zo snel mogelijk uit bed gehaald. Schoenen en jas gepakt en naar buiten gegaan. Dat was het eerste advies van de hulplijn.
Ondanks dat wij ons gewoon goed voelde, kwam toch een brandweer langs. Met gillende sirenes kwam die aan. Hallo we staan veilig buiten, het gaat goed met ons en nu staat de hele buurt hier te koekeloeren. Lang leven protocollen!
Met die ene brandweer was het nog niet gedaan. De huisartsenpost kwam langs, een ambulance en de politie. Binnen 5 minuten was iedereen er en kon er geen auto meer de straat in en uit rijden omdat ze allemaal midden op de weg stonden.
Brandweer ging ons huis in. Cv weer aan en co2 meten. De ambulance ging er meteen weer vandoor toen zij hoorde dat alles goed was met ons. Alleen de meneer van de huisartsenpost bleef. In verband met mijn zwangerschap moest hij wat controles doen en wilde hij blijven tot dat de brandweer meer informatie had.
Gelukkig geen co2 meer te meten.
Evi kreeg nog een troostbeer van de brandweer. Praatjes voor 10 had ze. Aan iedereen die om ons heen stond, liet zij haar beer zien en ‘Ota’, haar slaapknuffel. Trotse koppie met haar beer. Gelukkig heeft zij niets van de paniek gemerkt. De huisarts kon weer gaan en ook de brandweer kon niets meer voor ons doen.
Het enige wat wij nog konden doen was de stekker van de cv eruit laten en wachten op de reparateur die 3 dagen later zou komen.
Het kan natuurlijk vals alarm zijn geweest maar wij hebben al dagen de hele dag een raampje open in de keuken en aan de andere kant van het huis, in de woonkamer. Er was dus altijd roulatie en frisse lucht. Mijn man was al paar avonden ’s avonds heel suf zodra hij uit zijn werk kwam. Heel slaperig. Dat heeft hij heel af en toe wel vaker maar dan duurt het max half uurtje en nu duurde het de hele avond.
Ook ik voelde mij niet zo goed paar dagen. Heel veel pijn in mijn buik. Schreeuwde het af en toe uit van de pijn. Ook midden in de nacht. De middag voordat het alarm af ging werd ik erg misselijk.
Dochterlief was al 2 dagen erg onrustig. Voor alles is wel een verklaring maar nu vallen de puzzelstukjes wel in elkaar.
Dochter na alle hectiek weer lekker in haar bedje gelegd. De beer moest natuurlijk mee!
’s Ochtends dat ik bij haar kwam, vertelde zij meteen over de beer. ‘Kijk mama, lief he deze beer. Van de vrachtauto met blauwe lampjes gehad van meneer’.
Mijn moeder heeft ons dit alarm gegeven. Ik vond het 3 jaar geleden nog onzin maar ik ben haar nu eeuwig dankbaar!
Bijzondermijnwonder 
Plaats een reactie